Mark Lockheart (Lymington, 1961) is een Britse jazzklarinettist/saxofonist/pianist en componist. In de jaren ’80 behoorde hij met de big band Loose Tubes en ook later in 2000 met de Polar Bears tot de nieuwlichters van de Britse jazz. Hij speelde ook nog bij Django Bates en met popgroepen als Prefab Sprout en Radiohead. Hij is inmiddels de 60 gepasseerd maar wordt nog steeds beschouwd als een nieuwlichter omdat hij steeds andere muzikale wegen zoekt.

Hij speelt hier met Tom Herbert op basgitaar die ook lid was van de Polar Bears en drummer Dave Smith die lid was van The Loop Collective. Elliot Galvin op keyboards is een relatieve nieuwkomer in de Londense jazzscene, hij is ook lid van de spraakmakende groep Dinosaur van trompettiste Laura Jurd. Lockheart noemt als inspiratiebron van zijn muziek op dit album de namen van John Zorn, Burt Bacharach, Duke Ellington en Kraftwerk (!), nogal uiteen liggende bronnen maar ook een bewijs van de brede smaak van Lockheart.

Het album opent met “Dreamers” het titelnummer, een aparte compositie met nogal spookachtige effecten Galvin op zijn keyboard en sterk spel van Lockheart. “Weird Wheather” bevat inderdaad de nodige vreemde effecten die Galvin tevoorschijn tovert. Oriëntaalse sferen overheersen in het bezwerende “Jagdish”. Het loopt over in “King of the world (Jagdishreprise)”met weer veel elektronische effecten. “Gangster Rat” is een uptempo nummer met geluiden uit het keyboard die doen denken aan het VOC- Continental orgeltje van Augie Meyers van The Texas Tornados, heel leuk en swingend.

“Marmalade Skies” kan een verwijzing zijn naar het bekende Lady Marmalade, een grote hit voor het trio Labelle, maar waarschijnlijk betreft het de Engelse groep met dezelfde naam die alleen Beatles nummers spelen. Het is overigens een prima nummer dat nergens doet denken aan The Beatles. In “Dream Weaver” horen we weer veel vervreemdende elektronische klanken waarna Lockheart een soort van slaapliedje inzet, als je dat zo leest, lijkt het op niets maar gaandeweg het nummer ontwikkelt zich een uiterst spannend muzikaal geheel dat enorm boeiend is. Ook het afsluitende “Mingle Tingle” bevat zo’n spannende opbouw met excellent spel van Lockheart, al met al een uitstekend album met aparte muziek.

Jan van Leersum.